Πολύ μελάνι έχει χυθεί για τις δυο αυτές τεχνικές. Το γεγονός ότι όλος ο κόσμος τείνει να υιοθετήσει την θωρακοσκοπική προσπέλαση ίσως να σημαίνει κάτι. Το Βρετανικό Υπουργείο Υγείας ορίζει ότι ο ασθενής που χρήζει χειρουργικής επέμβασης για την αντιμετώπιση του καρκίνου του πνεύμονα πρέπει να παραπέμπεται σε εξειδικευμένα κέντρα που την πραγματοποιούν.

Η διαδικασία εκμάθησης δεν είναι εύκολη για το χειρουργό. Χρειάζεται πολύ χρόνο στα θρανία κι ακόμα περισσότερο στο χειρουργείο προκειμένου να αποκτήσει εμπειρία. Η βελτίωση και η πιστοποίηση προέρχονται μετά από χρόνο και σημαντικό αριθμό περιστατικών.

Τα πλεονεκτήματα της Θωρακοσκοπικής (VATS) έναντι της αφαίρεσης με Θωρακοτομή είναι πολλά : Λιγότερος πόνος, ταχύτερη κινητοποίηση, μικρότερη διάρκεια νοσηλείας, λιγότερες επιπλοκές, μικρότερος επηρεασμός της αναπνοής,ταχύτερο χειρουργείο, καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα!

Αυτό αποτελεί νόμο σε κάθε πολιτισμένο κράτος. Όλοι μαζί προσφέρουν καταθέτοντας τις απόψεις τους από την οπτική γωνία της κάθε ειδικότητας ξεχωριστά. Κανένας δεν είναι υπεράνω κανενός. Επιπλέον αποφεύγεται πιθανός δόλος να ορίσει κάποιος την τύχη του ασθενούς για τα δικά του ιδιοτελή κριτήρια. Η πείρα έχει δείξει ότι το προσδόκιμο επιβίωσης βελτιώθηκε σημαντικά αφού η προτεινόμενη θεραπεία ήταν η ενδεδειγμένη κατόπιν συμφωνίας όλων.

Υπάρχουν, σε πολύ μικρό ποσοστό, αφού τις περισσότερες φορές τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Αν όμως γιατροί δυο ειδικοτήτων διαφωνήσουν τότε ο ασθενής πρέπει να συμβουλευθεί και τους δυο, να ακούσει τα επιχειρήματα και μετά να αποφασίσει μόνος του.

Φυσικά. Αποτελούν όμως εναλλακτικό πλάνο (Plan B) και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποτελούν επιλογή παρά μόνο αν ο ασθενής δεν επιδέχεται χειρουργείο.

Μερικές από αυτές είναι το RFA (Radio Frequency Ablation), η ακτινοθεραπεία, το Cyberknife, το SABR, η κρυοθεραπεία. Η λήψη της απόφασης για την παραπομπή του ασθενούς για εναλλακτική θεραπεία πρέπει να έχει τη σύμφωνη γνώμη του ογκολογικού συμβουλίου.